درسی از ماجرای لشکر طالوت
درسی از صفحه چهل و یکم قرآن کریم
هنگامیکه طالوت به فرماندهى لشگر بنیاسرائیل منصوب شد سپاهیان را با خود بیرون برد، به آنها گفت: «خداوند شما را با یک نهر آب امتحان مى کند؛ آنها که از آن بنوشند از من نیستند و آنها که جز یک پیمانه با دست خود، بیشتر از آن نچشند از من هستند». در اینجا لشگریان طالوت در برابر آزمون بزرگى قرار گرفتند و آن مسئله مقاومت شدید در برابر تشنگى و چنین آزمونى براى این لشگر- مخصوصاً با سابقه بدى که بنیاسرائیل در بعضى جنگها داشتند- ضرورت داشت. ولى اکثریت آنها از بوته این امتحان سالم بیرون نیامدند، چنانکه قرآن مىگوید: «آنها همگى، جز عده کمى از آنها، از آن آب نوشیدند».1
(فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِیلًا مِنْهُمْ).2
نکتهی مهمی که وجود دارد از کلمه «جُنُود» در آیه (فَلَمَّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُود ...) مشخص میشود.
کلمه «جُند» به معناى اجتماع انبوه است و اگر در آیه مورد بحث، کلمه را به صیغه جمع «جُنود» آورده، براى این بوده که بفهماند جمعیت بنیاسرائیل کثرت قابلملاحظهای داشتند.3 توجه باشد که این «جنود» تازه باقیماندهی جمع بسیار کثیری بود که بسیاری از آنها از شرکت در جنگ تخلف کردند و این دلالت بر این میکند که جمعیت آنان در ابتدا چه تعداد عظیمی بود.
از این تعداد کثیر فقط عدهی کمی بر میثاق خود پایدار ماندند و این بیانگر این است که در هنگام امتحان و آزمایش، مؤمنین واقعی چقدر کم میشوند.
1 برگزیده تفسیر نمونه، ج1، ص: 224
2 سوره بقره، آیه 249
3 المیزان فی تفسیر القرآن، ج2، ص 291