هیجده دستور درمورد داد و ستد در طولانی ترین آیه قرآن کریم
درسی از صفحه چهل و هشتم قرآن کریم
در طولانى ترین آیه ى قرآن کریم یعنی آیه 282 سوره بقره، هیجده دستور در مورد دادوستد مالى مطرح شده که عبارتاند از:
1. هرگاه شخصى به دیگرى وام داد یا معامله اى با او انجام داد و یکى از طرفین بدهکار شد، باید قرارداد آنان با تمام خصوصیات آن نوشته شود تا بعداً هیچگونه اشتباهى پیدا نشود.
نکته: از آیه ى بعد «فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً فَلْیُؤَدِّ الَّذِی اؤْتُمِنَ أَمانَتَهُ»(بقره/ 283) به دست مى آید که لزوم نوشتن قرارداد در صورتى است که اطمینان کامل بین طرفین نباشد و احتمال کشمکش و نزاع وجود داشته باشد
2. طرفین معامله قرارداد را ننویسند، بلکه نویسنده ى «قرارداد» شخص سوّمى باشد تا اطمینان بیشترى حاصل شود و قرارداد از مداخلات احتمالى طرفین محفوظ بماند.
3. نویسنده ى قرارداد باید در نوشتن آن حق را در نظر بگیرد و واقع را بنویسد.
4. نویسنده و تنظیمکنندهی سند که از احکام و شرایط معامله اطلاع دارد، بهپاس این موهبتى که خدا به او داده است، نباید از نوشتن قرارداد امتناع ورزد بلکه باید طرفین معامله را در این امر اجتماعى یارى نماید.
5. باید «بدهکار» قرارداد را دیکته کند، یعنى بگوید تا نویسنده بنویسد؛ چراکه همواره امضاى اصلى در اسناد، همان امضاى بدهکار است و قراردادى که بر اساس گفته هاى بدهکار تنظیم شده است، جاى انکارى برایش باقى نمى گذارد.
6. شخص بدهکار که قرارداد را دیکته مىکند، باید خدا را در نظر بگیرد و چیزى را فروگذار نکند و همهى مطالب را بگوید تا بنویسند.
7. در سه صورت، سرپرست بدهکار بهجای او قرارداد را دیکته مىکند: