زندگی..

[بارونِ بهاری؛]

بارها و بارها زندگی به انتها رسید، بارها و بارها آدمی دلشکسته شد، به تعدادی که نتوان شمرد شب شد! بارها و بارها زمین از ظلم به تنگ آمد؛ و آدمیزاد بارها گریست که این آخرِ ماجراست؟!

اما همیشه آغازی پیوسته به پایان بود، آرامشی بعد از آشفتگی، همیشه آفتاب از قلبِ شب لبخند زد، زمین، خویش را از ظلم تکاند و آدمیزاد به غمِ خسته‌ی خویش خندید.

در میانِ این‌همه هیاهو
به قلبِ خویش که تکیه کنی،
هرآنچه هست خیر است ...