در این دهر کهن هر کس قدم بگذاشت می میرد

[خبری سرگرمی]

حق و ناحق
در این دهر کهن هر کس قدم بگذاشت می میرد
بد و خوب زشت و زیبا یادگار بگذاشت می میرد

نمی ماند کسی جاوید این دنیا به حکم حق
جوان و پیر و کودک چون قضا انگاشت می میرد

شنیدم جهان لوح هست بشر نقاش این گیتی
بد و خوب حق و ناحق چون علم افراشت می میرد

جهان فرموده احمد مثال مزرع عقباست
که هر کس آنچه کاشته می کند برداشت می میرد

یکی صد سال با سختی کند طی بر زمان عمر
یکی طفل است و دنیا آمده تا چاشت می میرد

یکی دارد به دل حسرت، پابوس حسین آید
یکی مال فراوان پشت سر بگذاشت می میرد

یکی چون گنج قارون مال و زر اندوخته در دهر
نکرده زان همه مال درهمی برداشت می میرد

یکی از روی بیت المال سازد برج و باروئی
یکی در عین قدرت نیست بران چشم داشت می میرد

یکی خون شهیدمان، خیانت می کند دائم
یکی راه شهیدان را گرامی داشت می میرد

بشر را نیست گریز از کمند مرگ و چنگالش
گدا و پادشاه و یا ندار و داشت می میرد

ندانیم کی؟ کجا؟ با چه نحوی طعمهٔ مرگیم
ولی تهران و قزوین یا که در آلاشت می میرد

(صفا )گرچه زشعر خود گوید یک غزل از مرگ
کنی خوب یا که بد از شعر من برداشت می میرد

قاسم جناتیان​