Türkan Şoray
Guest
سال هاست که طوطی ها و طوطی سانان از جمله حیوانات خانگی پر طرفدار به شمار می آیند.پاراکیت های آسیایی در زمان اسکندر کبیر به اروپا آورده شدند و پاراکیت الکساندرین نیز نام خود را از او بر گرفته است.زمانیکه کاوشگران و بازرگانان دنیا را فتح می کردند ،ملوانان و مسافرانی که به آفریقا ، آسیا و آمریکا سفر می کردند انواع متنوعی از طوطی سانان را با خود به همراه آوردند.پس از آن کاکادو ها (کوکاتو)،پاراکیت ها و لوری کیت های استرالیایی وارد شدند و به سرعت محبوبیت یافتند.پرهای رنگی،طول عمر و توانایی طوطی ها برای تقلید صداهای اطرافشان ،بازار مستعدی را برای حضورشان در خانه تضمین می کند.ایالات متحده زیستگاه طبیعی تنها یک پرنده طوطی سان موسوم به پاراکیت کارولینایی بود.شکار این پرنده به خاطر پرهای تزئینی اش تا حدی ادامه یافت که امروزه منقرض شده است.از نظر تاریخی،نگهداری پرندگان در قفس،خاص طبقات اشراف بوده و بیشتر مردم عادی تا اوایل قرن نوزدهم از زیبایی و جذابیت پرندگان قفسی بی نصیب بودند.طوطی سانان عموما به داشتن عمر طولانی شهرت دارند.گرچه بسیاری از آن ها تا ۵۰ سال یا بیشتر عمر می کنند،اما به سختی می توان داستان طوطی هایی که ۷۵ تا ۱۰۰ سال عمر می کنند را شنید.گاهی اوقات ممکن است یک پرنده به چنین سن بالایی برسد،اما این خیلی به ندرت اتفاق می افتد.با توجه به عمر طولانی طوطی بالا بودن قیمت آن قابل توجیه است.نگهداری و تغذیه پرندگان به هزینه زیادی نیاز ندارد .طوطی اگر خوب نگهداری شود،سال ها در کنار انسان می ماند.
