عضلات لوله گوارش
لایه عضلانی از یک لایه دایره‌ای داخلی و یک لایه خارجی طولی تشکیل شده است. لایه دایره‌ای از حرکت غذا به سمت عقب جلوگیری و لایه طولی مجرا را کوتاه می‌کند. لایه‌ها واقعاً طولی یا دایره‌ای نیستند، بلکه لایه‌های عضله به صورت مارپیچ با زمین‌های مختلف قرار دارند. دایره داخلی به صورت مارپیچ با یک شیب تند و طولی بیرونی به صورت مارپیچ با یک گام بسیار کم عمق‌تر است. در حالی که عضله خارجی در کل لوله گوارش مشابه است، یک استثنا معده است که دارای یک لایه عضلانی مایل داخلی دیگر است که به خرد کردن و مخلوط کردن غذا کمک می‌کند.
عضله خارجی معده از لایه مایل داخلی، لایه دایره میانی و لایه طولی خارجی تشکیل شده است. بین لایه‌های عضلانی دایره‌ای و طولی شبکه مینتریک قرار دارد. با این کار حرکات لوله گوارشی کنترل می‌شوند. فعالیت توسط سلول‌های ضربان‌ساز (سلول‌های بینابینی میانتریک کاژال) آغاز می‌شود. روده به دلیل داشتن سیستم عصبی روده‌ای مستقل، فعالیت پریستالتیک ذاتی (ریتم الکتریکی پایه) دارد. میزان را می‌توان با بقیه سیستم عصبی خودمختار تنظیم کرد.
انقباضات هماهنگ شده این لایه‌ها حرکات لوله گوارش یا «پریستالیس» (Peristalsis) نام دارد و مواد غذایی را از طریق دستگاه رانده می‌شوند. غذای موجود در دستگاه GI را از دهان تا معده بولوس (گلوله غذا) می‌نامند. بعد از معده، غذا تا حدی هضم و نیمه مایع است و به آن کیموس گفته می‌شود. در روده بزرگ از ماده نیمه جامد باقی‌مانده به عنوان مدفوع نام دارد.
