خبری سرگرمی
⭐کاربر برتر⭐
- عضویت
- Jun 28, 2023
- جنسیت
- خانم
نحوه ساده و صحیح محاسبه فرمول bmi برای خانم ها
فرمول BMI برای مردان و زنان یکسان است و با تقسیم وزن افراد بر حسب کیلوگرم بر مجذور قد آنها بر حسب متر (BMI = kg/m²) محاسبه می شود.
با این حال، تفسیر نتایج BMI برای زنان کمی متفاوت از مردان است، زیرا زنان برای همان BMI چربی بیشتری نسبت به مردان دارند. به طور کلی، دسته های BMI زیر برای ارزیابی وضعیت وزن زنان استفاده می شود:
کمبود وزن: BMI < 18.5
وزن طبیعی: BMI 18.5-24.9
اضافه وزن: BMI 25-29.9
چاقی: BMI 30 یا بالاتر
مهم است که توجه داشته باشید که BMI تنها یک معیار مورد استفاده برای ارزیابی وضعیت وزن و خطرات سلامتی است. عوامل دیگری مانند توده عضلانی، ترکیب بدن و دور کمر نیز باید در هنگام ارزیابی وزن و سلامت فرد در نظر گرفته شود.
بر اساس تحقیقات سازمان جهانی بهداشت در خصوص شاخص توده بدنی بانوان، اگر فردی دارای شاخص توده بدنی در محدوده 18.5 تا 24.9 باشد. یعنی محدوده ایده آلی برای افراد بزرگسال از جمله خانم ها است.
سایر عوامل موثر بر BMI در خانم ها
علاوه بر دسته بندی های عمومی که قبلاً ذکر کردم، عوامل دیگری نیز وجود دارند که می توانند بر نحوه تفسیر BMI برای زنان تأثیر بگذارند. در ادامه به چند مورد اشاره کرده ایم:
۱. دوران بارداری:
BMI نباید برای ارزیابی وضعیت وزن در دوران بارداری استفاده شود، زیرا بدن در این دوران تغییرات زیادی را تجربه می کند. در عوض، پزشکان ممکن است از اقدامات دیگری مانند افزایش وزن یا دور کمر برای ارزیابی سلامت یک زن باردار استفاده کنند.
در کل محاسبه شاخص توده بدنی در دوران بارداری توصیه نمی شود، زیرا در این دوران وزن جنین و جفت نیز بر روی وزن مادر اضافه می شود. وجود این اضافه وزن سبب می شود تا نتیجه درستی از شاخص حاصل نگردد. بهتر است بعد از زایمان اقدام به اندازه گیری bmi خود نمایید.
البته توجه داشته باشید که رعایت رژیم غذایی سالم در دوران بارداری سبب می شود تا با اضافه وزن زیاد روبرو نشوید و یک اندام متناسب داشته باشید. اگر شاخص توده بدنی ۲۵ و کمتر از آن باشد یعنی دارای اندامی متناسب می باشد. در صورت بیشتر بودن این عدد بهتر است اقدامات لازم برای کاهش وزن را انجام دهید.
. دوران یائسگی:
زنان ممکن است در طول یائسگی تغییراتی را در ترکیب بدن و متابولیسم تجربه کنند که می تواند بر BMI آنها تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، زنان ممکن است توده عضلانی خود را از دست بدهند و توده چربی به دست آورند، که می تواند منجر به افزایش BMI شود، حتی اگر وزن آنها تغییر نکرده باشد.
۳. نژاد:
نژاد و گروه های قومی مختلف ممکن است خطرات سلامتی متفاوتی در BMI یکسان داشته باشند. به عنوان مثال، برخی از مطالعات نشان داده‌اند که جمعیت‌های آسیای جنوبی و شرق آسیا ممکن است با BMI پایین‌تر نسبت به سایر گروه‌ها در معرض خطر افزایش مشکلات سلامتی باشند.
۴. سن:
BMI ممکن است با افزایش سن زنان، به ویژه پس از 60 سالگی، دقیق تر شود. این به این دلیل است که افراد مسن ممکن است توده عضلانی و تراکم استخوان را از دست بدهند که می تواند بر وزن و BMI آنها تأثیر بگذارد. به همین دلیل، اقدامات دیگری مانند دور کمر یا ترکیب بدن ممکن است برای ارزیابی خطرات سلامتی در زنان مسن مفیدتر باشد.
۵. ورزشکاری:
زنانی که بسیار ورزشکار هستند یا توده عضلانی زیادی دارند، ممکن است بر اساس وزن و قد خود، BMI بالاتری نسبت به آنچه “طبیعی” در نظر گرفته می شود، داشته باشند.
این به این دلیل است که عضله از چربی متراکم تر است، بنابراین زنی که عضله زیادی دارد حتی اگر خیلی لاغر باشد ممکن است وزن بیشتری داشته باشد. به همین دلیل، BMI ممکن است بهترین معیار سنجش سلامت برای زنانی که بسیار فعال هستند یا توده عضلانی زیادی دارند، نباشد.
۶. خطرات سلامتی:
در حالی که BMI می تواند ابزار مفیدی برای ارزیابی خطرات سلامتی مرتبط با وزن باشد، همیشه یک پیش بینی کننده کامل برای نتایج سلامتی نیست.
برخی از زنان با BMI “طبیعی” ممکن است همچنان در معرض خطر مشکلات سلامتی باشند اگر چربی شکمی زیادی (به عنوان چاقی مرکزی) یا سایر عوامل خطر مانند فشار خون بالا یا کلسترول بالا داشته باشند. مهم است که در هنگام ارزیابی خطرات سلامتی زنان، رویکردی جامع به سلامت داشته باشیم و همه عوامل مرتبط را در نظر بگیریم.
فرمول BMI برای مردان و زنان یکسان است و با تقسیم وزن افراد بر حسب کیلوگرم بر مجذور قد آنها بر حسب متر (BMI = kg/m²) محاسبه می شود.
با این حال، تفسیر نتایج BMI برای زنان کمی متفاوت از مردان است، زیرا زنان برای همان BMI چربی بیشتری نسبت به مردان دارند. به طور کلی، دسته های BMI زیر برای ارزیابی وضعیت وزن زنان استفاده می شود:
کمبود وزن: BMI < 18.5
وزن طبیعی: BMI 18.5-24.9
اضافه وزن: BMI 25-29.9
چاقی: BMI 30 یا بالاتر
مهم است که توجه داشته باشید که BMI تنها یک معیار مورد استفاده برای ارزیابی وضعیت وزن و خطرات سلامتی است. عوامل دیگری مانند توده عضلانی، ترکیب بدن و دور کمر نیز باید در هنگام ارزیابی وزن و سلامت فرد در نظر گرفته شود.
بر اساس تحقیقات سازمان جهانی بهداشت در خصوص شاخص توده بدنی بانوان، اگر فردی دارای شاخص توده بدنی در محدوده 18.5 تا 24.9 باشد. یعنی محدوده ایده آلی برای افراد بزرگسال از جمله خانم ها است.
سایر عوامل موثر بر BMI در خانم ها
علاوه بر دسته بندی های عمومی که قبلاً ذکر کردم، عوامل دیگری نیز وجود دارند که می توانند بر نحوه تفسیر BMI برای زنان تأثیر بگذارند. در ادامه به چند مورد اشاره کرده ایم:
۱. دوران بارداری:
BMI نباید برای ارزیابی وضعیت وزن در دوران بارداری استفاده شود، زیرا بدن در این دوران تغییرات زیادی را تجربه می کند. در عوض، پزشکان ممکن است از اقدامات دیگری مانند افزایش وزن یا دور کمر برای ارزیابی سلامت یک زن باردار استفاده کنند.
در کل محاسبه شاخص توده بدنی در دوران بارداری توصیه نمی شود، زیرا در این دوران وزن جنین و جفت نیز بر روی وزن مادر اضافه می شود. وجود این اضافه وزن سبب می شود تا نتیجه درستی از شاخص حاصل نگردد. بهتر است بعد از زایمان اقدام به اندازه گیری bmi خود نمایید.
البته توجه داشته باشید که رعایت رژیم غذایی سالم در دوران بارداری سبب می شود تا با اضافه وزن زیاد روبرو نشوید و یک اندام متناسب داشته باشید. اگر شاخص توده بدنی ۲۵ و کمتر از آن باشد یعنی دارای اندامی متناسب می باشد. در صورت بیشتر بودن این عدد بهتر است اقدامات لازم برای کاهش وزن را انجام دهید.
. دوران یائسگی:
زنان ممکن است در طول یائسگی تغییراتی را در ترکیب بدن و متابولیسم تجربه کنند که می تواند بر BMI آنها تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، زنان ممکن است توده عضلانی خود را از دست بدهند و توده چربی به دست آورند، که می تواند منجر به افزایش BMI شود، حتی اگر وزن آنها تغییر نکرده باشد.
۳. نژاد:
نژاد و گروه های قومی مختلف ممکن است خطرات سلامتی متفاوتی در BMI یکسان داشته باشند. به عنوان مثال، برخی از مطالعات نشان داده‌اند که جمعیت‌های آسیای جنوبی و شرق آسیا ممکن است با BMI پایین‌تر نسبت به سایر گروه‌ها در معرض خطر افزایش مشکلات سلامتی باشند.
۴. سن:
BMI ممکن است با افزایش سن زنان، به ویژه پس از 60 سالگی، دقیق تر شود. این به این دلیل است که افراد مسن ممکن است توده عضلانی و تراکم استخوان را از دست بدهند که می تواند بر وزن و BMI آنها تأثیر بگذارد. به همین دلیل، اقدامات دیگری مانند دور کمر یا ترکیب بدن ممکن است برای ارزیابی خطرات سلامتی در زنان مسن مفیدتر باشد.
۵. ورزشکاری:
زنانی که بسیار ورزشکار هستند یا توده عضلانی زیادی دارند، ممکن است بر اساس وزن و قد خود، BMI بالاتری نسبت به آنچه “طبیعی” در نظر گرفته می شود، داشته باشند.
این به این دلیل است که عضله از چربی متراکم تر است، بنابراین زنی که عضله زیادی دارد حتی اگر خیلی لاغر باشد ممکن است وزن بیشتری داشته باشد. به همین دلیل، BMI ممکن است بهترین معیار سنجش سلامت برای زنانی که بسیار فعال هستند یا توده عضلانی زیادی دارند، نباشد.
۶. خطرات سلامتی:
در حالی که BMI می تواند ابزار مفیدی برای ارزیابی خطرات سلامتی مرتبط با وزن باشد، همیشه یک پیش بینی کننده کامل برای نتایج سلامتی نیست.
برخی از زنان با BMI “طبیعی” ممکن است همچنان در معرض خطر مشکلات سلامتی باشند اگر چربی شکمی زیادی (به عنوان چاقی مرکزی) یا سایر عوامل خطر مانند فشار خون بالا یا کلسترول بالا داشته باشند. مهم است که در هنگام ارزیابی خطرات سلامتی زنان، رویکردی جامع به سلامت داشته باشیم و همه عوامل مرتبط را در نظر بگیریم.
