آدمای بزرگ ، آدمای کوچیک

[حسودِ آذر رضایی]

آدمای کوچیک مثل خودمون ، بدی ها و خوبی هاشون خلاصه شده تو همون اخم و لبخندشون ، دست و دل بازی و خساستشون ، خوبیشون در حد یه کمک کوچیک با هزار تا تعریف که در موردش با این و اون کنن ، و بدی هاشونم در حد همون داد زدن و فحش دادن و خودخواهیاشون ؛ ولی آدمای بزرگ ، خوبی ها و بدی هاشونم بزرگ تره جوری که پشت نقاب یه آدم آلوده به گناه قتل آدمای بی گناه یه آدم خوش اخلاق و فداکار هست! و پشت نقاب یه خیر بزرگ یه آدم اخمو و بد دهن ، ولی ما فقط ظاهر آدمای بزرگو می بینیم اون جور که برامون تعریفش کنن