روانشناسی

همانطور که تامین نیازهای مالی خانواده و نظم و انضباط خانه برای مرد و زن وظیفه ست.. تربیت فرزند هم برای هردو طرف وظیفه ست.. یادمون نره تو بدترین حالت زن و مرد "خواستن" که فرزندی متولد بشه..

فرض کنین امروز آخرین روز عمرتونه.. این شما و این امروز..

صبر و خویشتنداری در تربیت فرزند و مخصوصا دوران نوزادی،به نظر من میتونه اولین درسی باشه که والدین به فرزند خودشون آموزش میدن.. بیخوابی ها،مریضی ها،نق و نوق ها،بی تابی ها،گریه ها...اینها رفتارهای طبیعیه هر نوزادیه.. رفتار والدین هم زمانی طبیعیه که صبر و خویشتنداری داشته باشن.. "یادمون نره که...

یک پرستار زمانی میتونه به بهترین شکل ممکن از یک بیمار پرستاری کنه که خودش از لحاظ روحی و جسمی در سلامت کامل قرار داشته باشه.. والدین زمانی میتونن به بهترین شکل فرزند خودشون رو تربیت کنن که با زوایای بیشتری از شکل انسانیت آشنا باشن..

حساسیت بیشتر و مهمتر بودن نوع تربیت والدین امروز نسبت به والدین دیروز اونجایی خودش رو نشون میده که ما در جامعه ی امروز هجوم تکنولوژی و فن آوری رو به همراه شاغل بودن و زمان اشتغال والدین رو در خانواده میبینیم.. پس والدین امروز ابتدا باید شناخت بیشتری نسبت به زوایای مختلف روحی و روانی خود داشته...

به جرات میتونم بگم که بحث نوع تربیت والدین و ژنتیک با هم در بهترین حالت ممکن تنها ۳۰ درصد شخصیت یک فرزند رو تشکیل بده و وظیفه ی مابقی ساخت شخصیت فرزند،به خود فرزند و تجزیه و تحلیلش از دنیای پیرامونش بستگی داره..

اگر چند سال پیش که خبری از موبایل و ماهواره و اینترنت و کامپیوتر در خانه ها نبود و حتی تلفن و تلوزیون هم در همه ی خانه ها نبود و والدینی برای تربیت فرزند ارزش غائل بودن و فرزند هم فرد موفقی میشد.......... در واقع با توجه به جامعه ی کنونی ،والدین در اون زمان کار محیرالعقولی انجام نمیدادن.. بلکه...

شاید اولین سوالی که ذهن خیلی از زن و شوهر هارو در جامعه ی کنونی به خودش مشغول کنه همین باشه.. اما نظر من اینه که ۳۰ درصد فرزند رو بحث مالی در بر میگیره و ۷۰ درصد دیگه مربوط به تربیت فرزند میشه.. زن و شوهری که کمترین شناخت رو روی شخصیت فردی خودشون دارن بهتره به فکر بچه دار شدن نباشن..

به نظر من تنبل ترین افراد کسانی هستن که در مواقع اعصبانیت به دنبال بهترین عکس العمل نمیگردن..

یادمون نره که واقعا کی هستیم و برای چی هستیم.. اختلاف نظر همیشه بوده و هست..اما بکار بردن برخی الفاظ قطعا نتیجه ای جز تخریب شخصیت خودمون نداره.. اگر منطق باشه،اشتباه پذیرفته میشه.. اگر منطق نباشه... "کسی که خودش رو به خواب زده رو نمیشه بیدار کرد.."

فرقی نداره طرف مقابلتون چه نسبتی داره.. پدر و مادر..پسر عمه و دختر دایی..پدر زن و مادر شوهر..همکار و غریبه.. به همه به چشم انسان نگاه کنین.. اگر خلافش ثابت شد عیبی نداره........... "شما انسان باشین و انسان بمونین"

نظر من اینه که توی مسیر عمر اونقدر اتفاقاتی که شاید باب میل هیچ کس نباشه برامون میوفته که دنبال اخباری که میتونه انرژی و پالس منفی با خودش داشته باشه گشتن، مصداق بارز "خودزنیه"... از اخبار و شنیده های منفی که برای مقابله باهاشون هیچ کاری ازمون برنمیاد دوری کنیم.. "اینجوری حالمون خوبه"...

به نظر من ترسو ترین موجود کسی که شهامت گفتن بدیه کسی رو به خودش نداره... اینجوریه که "غیبت" میشه پست ترین کار دنیا.. "پست نباشیم"..

یادمون نره که هیچ مصلحتی تو دروغ گفتن نیست.. عوض اینکار سعی کنیم یاد بگیریم که با استفاده از تواناییها و ظرفیتهایی که تو وجودمون هست یا حقیقت رو بگیم یا تمام حقیقت رو نگیم.. پنهان کردن حرفی با دروغ گفتن فرق داره..

"شناخت زشتی های خودت بهترین روش برای مقابله با زشتی های دیگرانه.."

گاهی هوا بشدت بارونی میشه..طوری که سیل راه میوفته.. گاهی زمین لرزه اتفاق میوفته.. گاهی آتشفشان فوران میکنه.. همه ی اینا طبیعیه..جلوی وقوع اش رو نمیشه گرفت.. اما میشه قبل و بعد از اتفاق خودمون رو آماده کنیم که آسیب کمتری ببینیم.. حرفها و رفتارهای غلط و بد و زشت دیگران در قبال ما هم همون...

از الان تا نیم ساعت دیگه،در خدمتم..

مثل طبیعت "ساده" باشیم و "بزرگ"... "ساده و بزرگ که باشی میفهمی سادگی با حماقت خیلی فرق داره"...

"فراموش کردن کار خوبی که انجام میدی،بهترین فراموشیه"..