نکته ای کوتاه از صفحه سوم:
پنج نشانۀ منافقان در قرآن کریم
درسی از صفحه سوم قرآن کریم
خداوند در آیات ابتدائی سورۀ بقره، پنج نشانه برای منافقان بیان می‌کند:
1. تضاد گفتار با اعتقاد درونی:
«کسانى که مى‌گویند: به خدا و روز واپسین ایمان آورده ایم، در حالى که ایمان نیاورده‌اند»
(وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنِینَ).[1]
2. به نام اصلاح، إفساد می‌کنند:
«وقتی به آنان گفته شود: در زمین فساد نکنید، مى گویند: ما فقط اصلاحگریم؛ درحالی‌که آنان خود فسادگرند»
(وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لکِنْ لا یَشْعُرُونَ)[2]
3. ایمان را سفاهت و ایمان‌آورندگان را سفیه و ساده‌لوح می‌پندارند:
«وقتی به آنان گفته شود: همانگونه که این مردم ایمان آورده اند شما هم ایمان بیاورید، مى گویند: آیا همانگونه که این سفیهان و ساده‌لوحان ایمان آورده اند ایمان بیاوریم؟! درحالی‌که خود آنان سبک مغز هستند»
(وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا کَما آمَنَ النَّاسُ قالُوا أَ نُؤْمِنُ کَما آمَنَ السُّفَهاءُ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ وَ لکِنْ لا یَعْلَمُونَ)[3]
4. دورویی:
«وقتی با مؤمنان برخورد کنند مى گویند: ما ایمان آورده ایم و وقتی با دوستان شیطان‌صفت[4] خود خلوت کنند مى گویند: ما با شماییم و ما [مؤمنان را] فقط استهزاء مى کنیم»
(وَ إِذا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قالُوا آمَنَّا وَ إِذا خَلَوْا إِلى شَیاطِینِهِمْ قالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ اللَّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ یَمُدُّهُمْ فِی طُغْیانِهِمْ یَعْمَهُونَ)[5]
5. مسخره کردن مؤمنان:
«وقتی به آنان گفته شود: همانگونه که این مردم ایمان آورده اند شما هم ایمان بیاورید، مى گویند: آیا همانگونه که این سفیهان و ساده‌لوحان ایمان آورده اند ایمان بیاوریم؟! ... وقتی با دوستان شیطان‌صفت[6] خود خلوت کنند مى گویند: ما با شماییم و ما [مؤمنان را] فقط استهزاء مىکنیم»
(وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا کَما آمَنَ النَّاسُ قالُوا أَ نُؤْمِنُ کَما آمَنَ السُّفَهاءُ ... وَ إِذا خَلَوْا إِلى شَیاطِینِهِمْ قالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ)[7]
[1] سوره بقره، آیه 8
[2] سوره بقره، آیه 11 و 12
[3] سوره بقره، آیه 13
[4] تفسیر نمونه، ج1، ص 96
[5] سوره بقره، آیه 14 و 15
[6] تفسیر نمونه، ج1، ص 96
[7] سوره بقره، آیه 13و 14
