سلام عزیزم
اول بهت پیشنهاد میکنم اگه اینستا داری، هایلایت مشاغل پیج instakonkoori رو ببینی چون واقعا دیدت رو نسبت به مشاغل و بازارکار رشته ها گسترش میده.
بنظر من بستگی به هدفت و روحیاتت داره.
مثلا اینکه شما چه سبک شغلی رو میپسندی ؟ روحیاتت شغل های استخدامی طور میطلبه؟ یا از رشته هایی که بیشتر ماهیت خوداشتغال محور دارن خوشت میاد؟
برای اینکه تاپ باشی و بقول خود شما وضعیت مالی بهتری داشته باشی، در هر دو رشته ای که نام بردی، شما باید برندسازی کنی یعنی برند خودتو بسازی و اسم در کنی.
وقتی یکی از اشباع شدن یک رشته حرف میزنه در نظر داشته باش که منظور بعد استخدامی اون رشته مدنظرشه. یعنی شما بری یه جا تو یه ارگانی استخدام شی.
ولی تو بازار ازاد اشباع شدن معنی نداره. تو جو رقابتی هرکی خفن تر باشه خدمات بیشتر و بهتری ارائه بده و بهتر ارتباط برقرار کنه با مخاطب و مشتری، موفق تر خواهد بود.
تصمیم نهایی و انتخاب نهایی بین این دو رشته پای خودته و بهتره خودت تحقیق کنی.
ولی فکر میکنم اگه بیشتر به فکر استخدام هستی ، رشته کامپیوتر بیشتر بدردت بخوره ( فکرررمیکنم) چون اگهی استخدام زیاد دیدم که نیاز به فارغ التحصیلان این رشته بوده. البته حقوقشون هم احتمالا چندان چشم گیر نباشه، باز باید خودت به طور ازاد کار کنی و پروژه بگیری و صرفا به استخدام شدن اکتفا نکنی.
روانشناسی شاید یه خرده ترسناک باشه چون شاید سخت بشه یه جا استخدام شد (البته شاید تو تهران راحتتر بشه استخدام شد) ولی در کل بنظرم پیدا کردن یه کار استخدامی طور تو این رشته یکم سخته و خودم بشخصه روش زیاد حساب باز نمیکنم. تو این رشته بنظرم شما باید خودت گلیم خودتو از اب بیرون بکشی و اسم و رسمی در کنی همونطور که یک فارغ التحصیل رشته دندان پزشکی باید خودش برای خودش مطب بزنه و اسم و رسم در کنه تا جا بیفته ( این مثال رو زدم که بدونی این حالت ترسناک مستقل طور حتی تو رشته های تاپ هم هست و فکر نکنی صرفا روانشناسی این بعد منفی رو داره تو خودش/ کلا هر کاری که نیاز به جذب مخاطب داشته باشه اولش شاید ترسناک بنظر برسه و همش تو این برزخ باشی که اگه کارم نگیره و دیده نشم چی؟ / مهم اینه که تا تهشو بری!)
تو هر دو رشته میتونید ادمایی رو پیدا کنید که واقعا ترکوندن! و پولشون از پارو بالا میره!
بنظر من وارد هر فیلدی شدی خیلی خفن باش خیلی مطالعه کن خیلی اپدیت باش.
اگه از من بپرسی،
بشخصه با توجه به روحیات خودم، برای (خودم) ترجیح میدم رشته روانشناسی بخونم و در کنارش دوره های برنامه نویسی رو بگذرونم، چون تو عرصه برنامه نویسی مهم اینه که چقد کاربلد باشی . من خیلی ها رو دیدم که مدرک دانشگاهی کامپیوتر ندارن و برنامه نویس موفقی هستن. ( درکل هررشته ای میطلبه که واقعا کااااربلد باشی. علاوه بر کاربلد بودن، یه سری رشته ها واقعا مدرک داشتن مهمه توش در عوض یه سری رشته ها چندان مدرک محور نیست . مثلا یه وکیل یا یک جراح باید تحصیلات اکادمیک رو گذرونده باشه یعنی مدرک دانشگاااه+ کاربلد بودن /
ولی برنامه نویسی اینطور نیست. یعنی کاربلد باشی و یه سری دوره مفید و خوب گذرونده باشی کفایت میکنه.
حالا منظور من از مدرک دانشگاهی نداشتن تو حرفه برنامه نویسی این نیست که برنامه نویس همینجوری خرکی بیاد وارد بازار کار بشه هااا!! نه! منظورم اینه که اونطور که من از حرفای بچهای رشته کامپیوتر برداشت کردم، دانشگاه های ایران تو این رشته چندان اپدیت نیست و تهش خودت باید بری یه سری دوره بگذرونی که ضمیمه رزومه ت بشه و مهارت کسب کنی یعنی مهارت و کاربلد بودن حرف اولو میزنه. یعنی اگه کارت خوب باشه _نداشتن مدرک دانشگاهی_ رو پوشش میده)
حالا نمی گم ادم بره روانشناسی خیلی خفن و بترکون براش کار هست و روانشناسی خیلی اپدیته!
حرفم اینه که خودم ترجیح میدم خارج از محیط دانشگاه برنامه نویسی رو یاد بگیرم بعدشم اسم در کنم و برند ساز کنم و پروژه بگیرم.
درکنارش رشته روانشناسی هم خونده باشم. حالا یا یه جا میتونم استخدام شم با مدرک رشته روانشناسی، یا میبینم عه! مسیر استخدام این رشته پر شده ! میرم مطبمو میزنم یا کلا بازم سعی میکنم اسم و رسم در کنم! ( کلا خودم بشخصه زیا رو بعد استخدامی این رشته ها حساب باز نمیکنم)
در اخر شما باز سرچ کن
اون پیجی هم که معرفی کردم ببین.
چون حرفای من صرفا نمیتونه درست باشه
ممکنه من اشتباه گفته باشم به حرفای من اکتفا نکن
ببین خودت حالت با کدوم مسیر بهتره و بیشتر باهاش حال میکنی
علاقه مهم ترین شرطه
علاقه باشه
حال خوب هست
ادامه دادن هست
پیشرفت هست
بازار کار خوب هست
پول هست
موفق باشی عزیزم
